Eindelijk maar weer eens een update vanuit het warme Zuid-Afrika! Het relaxte leven bevalt (nog steeds) goed! Vandaag heb ik mijn laatste stage-dag gehad...ontzettend verwend met tekeningen, cadeautjes enz. Afscheid genomen van mijn lieve graad 2 kindertjes en van het personeel.

Normaal gesproken bakken we na schooltijd een eitje en pakken we onze badhanddoek. Lekker zwemmen en zonnen. Maar vandaag niet, ook hier kan het regenen! En onweren, sjonge! Terwijl ik dit schrijf, schijnt de zon alweer! We genieten er nog maar even van, want straks in Nederland zal het wel weer koud zijn. Over kleine 2 weken is het zover, dan kan ik mijn gloednieuwe tantezeggertje Jaron gaan bewonderen! Als ik niet door de douane kom, wegens ‘n te zware koffer, dan ligt dat vast aan de kinderen die in mijn koffer meewilden, haha! ‘Juffrou, moenie weg gaan hoor!'

Ondertussen kuieren we zoveel mogelijk met onze vrienden...en willen we eigenlijk nog helemaal niet naar huis! We hebben in ieder geval al veel mooie herinneringen, onder andere het weekend in het Paul Krugerpark! (wildtuin) Ik heb van de eerste tot laatste minuut genoten van het park dat net zo groot is als Nederland! Donderdagnacht vertrokken we met z'n 18-en! Alles was zo goed geregeld, petje af! Wij hoefden alleen maar voor slaapzakken en matjes te zorgen. De rest (lees: tenten, lampen, stoelen, tafels, pannen, braaivlees) deden de jongens. Dat is trouwens typisch Afrikaans. Vrouwen doen de afwas, mannen doen de rest! Haha, je leert elkaar wel goed kennen zo. Nooit geweten dat je sla moet wassen in zout, er vervolgens 6 druppels olie over doet en dat je het absoluut niet mag roeren met een mes, maar alleen met je vingers! Wat een pietjes precies, die Afrikaners... Maar ik moet toegeven, het eten smaakte goed. Behalve de sla dan, want dat eet ik nog steeds niet!

Dit weekend hadden we onze tenten opgezet in kamp Satara. 's Ochtens om 4/5uur stonden we op, sprongen met onze slaperige gezichten in de auto. En dan tot een uur of 10 dieren spotten. Wat hebben we veel gezien! Onder andere de Big Five, wat best bijzonder is omdat je maar zelden een luipaard ziet! Zodra we weer in het kamp Satara waren, gingen we ontbijten met spek en ei. We hadden vrijwel elke dag mooi weer, dus veel zwemmen of even bijslapen, want meer dan 4 uur slaap per nacht was best luxe. Tegen 15.00u stapten we weer in de auto. Zie je ons al rijden? Midden in de natuur, tussen de wilde dieren, muziekje aan, benen uit het raam en als er dan een parkwachter langsreed, gauw weer netjes zitten! Om 18.00u gaat het hek van het kamp dicht. En vooral dan zagen we veel. Het wordt dan wat koeler omdat de zon ondergaat. Het was altijd een race tegen de klok om op tijd in het kamp te zijn. Want om half 6 ontdekten we net een groep leeuwen of overstekende giraffes. Het leuke van de wildtuin is dat je echt de dieren moet zoeken. De jongens zijn er zo in getraind en het was altijd weer een wedstrijdje om bijv. de neushoorn te vinden. We hebben heel wat vlaktes, mooie natuur en dieren gezien. Krokodillen, apen, buffels, leeuwen, luipaard, olifant, voélstruis, neushoorn, nijlpaard, jakkals, zebra, giraffe en nog veel meer!

De avonden waren ook heel gezellig. Tijdens het avondeten zaten we in een kring rondom het kampvuur; gezelligheid, goede gesprekken, zingen met gitaar, moppen vertellen; dat sfeertje zal ik nooit vergeten! Soms liepen we 's avonds naar de omheining van het kamp. Sta je daar opeens oog-in-oog met een heyna! Heel gaaf om te zien!

Die laatste avond was wel het toppunt. We gingen potjiekos (spreek uit: pooikiekos) maken. Aardappels, 1001 soorten groenten, kip, witte wijn; alles moest op een bepaalde tijd (onder luid gejuich) in één grote ouderwetse pan die op hete kolen stond te pruttelen. (er werd nog net niet omheen gedanst) Daarna moest het nog 3 uren sudderen. Ondertussen was het al middernacht toen we deze traditionele kos gingen eten. Het smaakte prima maar toen ik de volgende ochtend even in de pan gluurde, dacht ik: ‘brr, heb ik dit gegeten?' Haha, alles kon; hé Marcella? Zelfs ontbijten met Cola-Malibu.....

We kijken terug op een supermooi weekend dat we zeker niet hadden willen missen!

En ondertussen is ons lieve reismaatje Corine alweer in Nederland! We kopen per ongeluk nog steeds 7 broodjes...i.p.v. 6. Corien, in gedachten ben je bij ons!

Volgende week gaan we naar de plaas van familie Kampman. Een plaas is een soort van kleine privé-wildtuin. Ook gaan we nog een paar dagen naar Hartbeespoortdam. Het laatste weekend zijn we lekker thuis; in Pretoria!

Iedereen bedankt voor de kaarten en brieven, superleuk! Het is altijd weer een verrassing!
De foto's volgen nog!

Tata! Met liefde, Jein!