Na een rit van 6 uur, komen we aan in Wenda. Via stoffige en hobbelige zandweggetjes vinden we de weg naar de school. Er wordt naar ons gezwaaid alsof we koninginnen zijn, we zijn vrijwel de enige blanken in dit gebied. Na een kwartiertje hobbelen in de auto, worden we (ma.dag 4 okt.) hartelijk verwelkomd op de Mahonisischool in Wenda. Allereerst krijgen we een knuffel van onze big-mamma, die veel en hard lacht/praat. Na het bezoek aan de school rijden we terug naar de stad Louis Trichardt. Er rijdt een man met ons mee: Bornwise. We rijden braaf achter hem aan terwijl hij overal familie oppikt of weer achterlaat, stopt bij elk tankstation en overal even een praatje maakt. Oké, dat zijn dus de echte Afrikaners...

Deze weken zullen we niet met z'n 7-en bij elkaar zijn en hebben we 2 groepjes gemaakt. Uiteindelijk komen we bij ‘ons huis'. (Anne, Corine en ik) Het is een superluxe huis, waar Bornwise met zijn vrouw en hun superlieve zoontje woont. Speciaal voor ons gaan zij 1,5 week bij de ouders van hem wonen. Dat hadden we niet verwacht, een huis voor onszelf! We zetten de koffers in het huis en rijden naar de school van de andere meiden (Henny, Jikke, Marcella en Karlien). Nu nog afwachten waar zij terecht komen... Bij elk huis of dorpje gaat het zo: ‘Oh, nee, in dat krot wil ik echt niet!' Later horen we van de andere groep dat ze bij een vrouw in huis wonen. Ze moeten elke dag 2 keer in bad (teiltje) en achter het huis staat zo'n betonnen stink-gat (wc). Hoezo ongelijkheid in Afrika?! Gelukkig kunnen de meiden af en toe ontsnappen aan hun lieve maar bazige moeder en komen ze lekker bij ons eten en douchen!

Later komen we erachter dat in ons huis niet altijd water en elektriciteit is. Ook wordt er van ons verwacht dat we met z'n 3-en in een 2-persoonsbed gaan slapen. De eerste nachten doen we dat ook, maar soms is het zo warm dat we toch stiekem maar in het bed van Bornwise en zijn vrouw slapen. We hebben superlieve buren waar we mogen douchen en zelfs eten mogen koken. Typisch de gastvrijheid van Afrika!

De volgende dag begint meteen onze stage, om 7.30 moeten we op school zijn. Elke ochtend komen alle kinderen naar ons toe gerend als we komen aanrijden in onze gele KIA. Ze willen allemaal je hand vasthouden, een knuffel of een high-five! Nadat we zijn toegezongen, worden we ingedeeld in de klassen. Ik zit in graad 1, en de volgende week in graad 2. (groep 3 en 4)

Ik ben nog maar net in de klas of de juf grist mijn tas uit m'n handen en zegt dat ik meteen mag beginnen met lesgeven. In het Engels maak ik haar duidelijk dat ik mezelf wil voorstellen aan de klas en dat ik eerst een dagje wil meekijken. De kinderen en de leerkracht vinden de foto's over Holland, mijn familie en vrienden helemaal geweldig! Sneeuw en ijs, nee, dat hebben ze nog nooit gezien! De Hollandse namen vinden ze erg grappig en ik word meteen al omgedoopt tot Mam Djen-djee. Om hun namen te oefenen, deel ik de boeken uit en zeg ik de namen hardop. De kinderen komen niet bij van het lachen. Namen als: Mveledziso of Khanyisa zijn hier heel gewoon. De juf begint met haar les en maant de kinderen tot stilte. Dat lukt alleen als je ontzettend hard schreeuwt en ze slaat de kinderen op hun hoofd als ze niet luisteren. In graad 2 loopt de juf zelfs met een stevige tak door de klas. Nee, dat schreeuwen lukt me nog wel, maar slaan?! No way! Het gebeurt hier vaak dat de juf nog wat moet kopiëren, lessen moet voorbereiden of dat ze een uurtje weg is. Dan zegt ze tegen de kinderen: ‘Put your head on the table'. Sommige kindjes vallen echt in slaap. Van efficiënte tijdsbesteding hebben ze hier nog nooit gehoord. In de tijd dat de juf weg is, vertel ik wat over Holland, leer ik ze Engelse en Hollandse liedjes. Zingen dat kunnen ze hier wel! Wow, elke ochtend zingen de kinderen een half uur, het essembly. De kinderen en leerkrachten zingen, klappen in hun handen en dansen. Dat klinkt erg mooi en ik heb er veel flimpjes van gemaakt.

In de pauzes worden we opgehaald en mogen we in het ‘office of the principal' zitten. We krijgen broodjes en drinken en het is een belediging als we zelf eten meenemen. Op een gegeven moment moeten we elke dag mee naar de supermarkt (in de pauzes of onder de les) om eten te halen. Soms ga ik alleen mee, en een andere keer gaat Corine. Het is wel even wennen als enige blanke in de supermarkt... Ik vertel dat in Holland iedereen gelijk is, dat blanke mensen ook zwarte mensen als vrienden hebben en andersom. Dat vinden ze heel bijzonder!

Afgelopen zondag zijn we samen met de andere meiden naar zo'n typische Afrika-kerk geweest. Veel dansen en zingen! Toen we werden voorgesteld aan de mensen gaven ze als hint dat je hele mooie kindjes krijgt als je zwart met wit mixt. Haha! Ze praatten zelfs al over daughters-in-law..

Als we vertellen dat we ook een KFC in Holland hebben, eten we elke dag een Burger van de KFC. Drinken halen we bij de Spar en natuurlijk lopen we daar ook langs de vleesafdeling; want de juf moet nog even wat kip halen. Het is hier heel gewoon om ‘chickenfeets' te eten. Ze eten de kippenkoppen en echte kippenvoeten met de nagels er nog aan! Bah! Later horen we dat de andere meiden dit voorgeschoteld kregen bij hun big-mamma!

Als ik naar buiten kijk (vanaf lokaal graad 2), komt er een man langs lopen met een kip in zijn handen, richting de keuken. (ik wil niet weten wat er mee gebeurt) 's Ochtends vroeg komt de geur van patat me al tegemoet. Slap gebakken reepjes aardappels... In de keuken zijn altijd wel mensen en de leerkrachten zijn er ook vaak te vinden. In de pauzes kunnen de kinderen lolly's, chips en patat kopen. Sommige kinderen zien er heel ongezond uit met hun traanogen of zwarte tandjes. Anne geeft les in graad 0. Dat zijn de peuters en kleuters. Kindjes vanaf 1 jaar worden al naar school gebracht. Omdat hun moeders te jong zijn en soms hebben ze zelfs geen ouders meer. Die kleine kindjes liggen de hele dag op een matras met een lolly in hun mond. Vaak hoor ik gehuil en het is erg moeilijk om met ze te praten. Hun moedertaal is Wendaas en Engels verstaan ze nog niet. De juf van deze klas is erg lui en vaak is ze gewoon weg. Gelukkig zijn niet alle leerkrachten zo. Als ik de daarop volgende week in graad 2 kom, zie ik een leuke, jonge leerkracht die het beste voor heeft met de kinderen. Hoewel het niet te vergelijken is met Holland, is ze echt één van de betere leerkrachten. Ze legt veel dingen uit en is erg geïnteresseerd in het NL-onderwijs. Zo had Corine het tegenoverstelde, zij zat in graad 4 en 5 en de eerste dagen kwam een leerkracht niet eens opdagen. Daar sta je dan...

De laatste dag heb ik weinig lesgegeven en meer praktische dingen gedaan. Omdat niet alle ramen dicht willen, hangt er bijna niets aan de muur (dat waait er af). Ik heb draad en spijkers gekocht en m.b.v. een baksteen heb ik de spijkers in het plafond getimmerd. In graad 2 heb ik een getallenlijn gemaakt en in graad 1 heb ik lijntjes gespannen. De juffen zijn er superblij mee: ‘God bless you' en ‘We will never forget you'! Met de simpelste dingen maak je ze al blij. Het was echt een hele ervaring, deze stage! Je moet er echt geweest zijn om een glimp op te vangen van deze andere cultuur!

Om deze stage leuk af te sluiten, halen we een dvd-tje en gaan we 's avonds lekker een filmpje kijken. We proberen op tijd te gaan slapen want de volgende ochtend komt Bornwise om 7.30. (Zie je het voor je?!) Om 8.00 waren we eigenlijk echt wel klaar. Stonden we daar met onze koffers en tassen.... Dat hij wel 2 uren later zou komen dan afgesproken, nee dat hadden we niet gedacht. Maar ach, daar zijn we ondertussen ook al aan gewend... Dat wordt straks nog wat, terug in Nederland....!

Groetjes en veel liefs van Djéndjee!

Dankie voor al jullie leuke reacties! De foto's volgen nog..